رابطه بین ارزیابی دانشجویان از مهارت های فن آوری اطلاعات و ابعاد قابلیت اشتغال آنها

امروزه بحران بیکاری یک بحران جدی در بسیاری از کشورهای دنیا است. از این رو هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه بین ارزیابی دانشجویان از مهارت های فن آوری اطلاعات خود و ابعاد قابلیت اشتغال آنها در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته های کشاورزی دانشگاه تهران بود که به روش توصیفی همبستگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش، شامل دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران است که در مجموع شامل 1491 نفر می باشد. بر اساس جدول کرجسی و مورگان، 310 نفر به شکل تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسش نامه ای با قسمت های مختلف برای اندازه گیری سازه های مورد مطالعه بود. روایی صوری پرسش نامه با استفاده از روش پانل متخصصان تأیید گردید. جهت تعیین پایایی نیز از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقادیر بین 79/0 تا 81/0 برای متغیرهای تحقیق نشان داد پایایی مناسبی برای ابزار وجود دارد. روش آماری مورد استفاده، مدل سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزیی (pls) بود. یافته های تحقیق حاکی از آن است که هر سه مهارت مرتبط با توانمندی قابلیت اشتغال شامل کار گروهی، مدیریت فردی و مهارت های بنیادی، اثر معنی داری را از مهارت های مرتبط با فن آوری اطلاعات دریافت می کنند. مهارت کار گروهی در این بین بیشترین تأثیر را از مهارت های فن آوری اطلاعات می پذیرد که تا 55 درصد واریانس آن قابل تبیین است.